Niewiele osób ma świadomość istnienia takiej usługi jak floating, jeszcze mniej miało z nią jakąkolwiek styczność. Tym większym zaskoczeniem może być fakt, że nie jest to całkowita nowość, ponieważ początki floatingu sięgają lat 50 XX wieku.

Za pomysłodawcę Terapii Ograniczonej Stymulacji Środowiskowej R.E.S.T., którą jest właśnie floating, uznaje się amerykańskiego psychiatrę, psychoanalityka, neurobiologa, filozofa i pisarza – dr Johna C. Lilly (1915 – 2001). Prowadził on szerokie badania nad ludzką świadomością przy użyciu różnych metod. To właśnie on w 1954 roku, w N.I.M.H. (National Institute of Mental Health), pragnąc dokonać pełnej izolacji ludzkiego umysłu od bodźców zewnętrznych, rozpoczął pracę nad pierwszą na świecie kabiną deprywacyjną. Był to prostej budowy wyciemniony oraz dźwiękoszczelny zbiornik wypełniony ciepłą słoną wodą (o temperaturze zbliżonej do ludzkiego ciała). W tym zbiorniku na długie godziny zamykał swoich pacjentów, w celu przeprowadzenia badań. Nie były tam jednak zapewnione komfortowe warunki, osoba była umieszczona w pionowej kapsule, całkowicie zanurzona, mając na twarzy maskę w celu doprowadzania powietrza. Jako pierwsi z kabiny korzystali właśnie John C. Lilly oraz jego koledzy naukowcy. Okazało się, że mimo prostoty pierwszego zbiornika, jego użytkownicy osiągali stan pełnego relaksu i spokoju. Na podstawie wieloletnich badań i obserwacji powstała terapia R.E.S.T (Restricted Environmental Stimulation Therapy), znana z tej nazwy do dziś.

W kolejnych latach prowadzone były dalsze badania oraz udoskonalano pierwotną kabinę, aby osiągnąć bardziej wygodne warunki. W końcu, w latach 70 po wielu próbach stworzona została profesjonalna kapsuła do floatingu.